هرچند این مدح و ستایش ها اغراق آمیز و غیر واقعی بود اما همان مداحان حکومتی نیز برای کار خود منشور اخلاقی نانوشته ای داشتند.

یکی از قواعد نانوشته این بود که چاپلوسی ها و تملق ها تنها در دایره ای محدود که همان اندرونی حاکمیت بود انجام می شد و‌ هرگز به عرصه عمومی و بین مردم نمی رسید.

متملقان هرچند با اهداف و مطامع مادی مانند به دست آوردن یا نگهداشتن موقعیت و پست و منصب زبان به تملق باز می کردند اما باز هم حاضر نمی شدند آبروی خود را در کوی و برزن حراج کنند.

قاعده نانوشته دیگر این بود که تملق ها همه زبانی بود و‌ با مکتوب کردن و به قول امروزی ها رسانه ای کردن، ردی از کاری که کرده بودند بر جای نمی گذاشتند.

اما به تازگی سخنانی منسوب به فرماندار بندرعباس اندر مدح مقام مافوقش (استاندار هرمزگان) در سایت فرمانداری + و برخی رسانه ها منتشر شده که مرزهای ادبیات درباری متقدمین و‌ متاخرین را در نوردیده است.

عزیزالله کناری در این متن با تبریک سومین سالگرد استانداری فریدون همتی، طوری سخن گفته است که گویی این انتصاب دولتی،  جلوس سلطانی در مرتبت سلطنت بوده و یک واقعه و نقطه عطف در هرمزگان است و تاریخ استان را به دوره پساهمتی و پیشافریدون تقسیم می کند.

وی با فراموش کردن موقعیت خود به عنوان نماینده عالی دولت در مرکز استان، جایگاه خویش را در حد روابط عمومی شخصی استاندار تقلیل داده، در حالی که حتی روابط عمومی ها از چنین لحنی که اثر معکوس هم دارد، استفاده نمی کنند.

البته راست آزمایی ادعاهای مطرح شده، نیازمند استفاده از شاخص های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است که حضور متخصصان این حوزه ها را طلب می کند اما آنچه مسلم است این ادبیات شایسته یک مسئول نظام  نیست.

بازخوردهای منفی این مطلب در فضای مجازی و بین فعالان رسانه ای و فرهنگی و اجتماعی و محافل سیاسی استان برای جناب فرماندار بسیار سنگین بوده و‌ بسیاری از خوانندگان متن ایشان هم نظرند که ماندگاری در هیچ پست و جایگاهی ارزش چنین هزینه سنگینی از اعتبار و‌ آبروی شخصی را ندارد.

آنچه در این میان اهمیت دارد واکاوی این مسأله است که چه عاملی موجب شده چهل سال پس از انقلاب، این ادبیات درباری بار دیگر به استان بازگردد.

ای کاش گویندگان چنین گفتاری می دانستند نه تنها از آبروی خود، بلکه در حال خرج کردن از عزت مردم خطه ای به نام هرمزگان هستند.